نبود پول همیشه مشکل اغلب بازارها و مردم بوده؛ گاهی به واسطه ترمیم شرایط اجتماعی و سیاسی مردم پول خوبی در بازارها سرمایهگذاری میکنند و در برخی موارد نیز خبری از پول نیست و بازارها راکد میمانند. برای مثال بیش از یکسال است که بازار مسکن راکد شده و خیلی از سازندگان، معاملهگران و حتی واسطهگران را بیکار کرده که این مساله ناشی از نبود پول و نقدینگی در دست مردم است.برای خرید یک خانه حداقل ۳۰ الی ۴۰ متری در ارزانترین منطقه تهران بدون امکاناتی همانند پارکینگ، آسانسور و امثال این موارد حداقل ۲ تا ۶ میلیارد تومان نقدینگی لازم است و با پایه حقوق ۱۰ میلیون تومانی خرید خانه تبدیل به رویا شده است. این موضوع را میتوان به تمامی بازارهای مالی نیز بست داد با این تفاوت که میزان و حجم سرمایهگذاری در بازار مسکن بیش از هر بازاری است و سرمایهگذار باید نقدینگی زیادی در دست داشته باشد.
این نبود نقدینگی در بازارها را میتوان به علت نبود نقدینگی در دست مردم دانست که این موضوع ناشی از افزایش تورم و کاهش درآمدهاست. این بدان معناست که میزان درآمد و تورم با یکدیگر تناسب ندارند و میزان تورم بیش از درآمدهاست. در تیر ماه ۱۴۰۳ شاخص قیمت مصرفکننده خانوارهای کشور به عدد ۲۵۵.۲ رسیده است که نسبت به ماه قبل، ۲.۲ درصد افزایش، نسبت به ماه مشابه سال قبل، ۳۲.۲ درصد افزایش و در دوازده ماهه منتهی به ماه جاری نسبت به دوره مشابه سال قبل ۳۵.۵ درصد افزایش داشته است. بر اساس پیشبینیها در پایان سال جاری تورم سالانه ۳۴.۳ درصد و تورم نقطهای ۳۸.۷ درصد پیشبینی میشود. مجموع این سناریوها حاکی از آن است که تورم نقطهای در پایان امسال در بازه میان ۲۰ درصد تا ۳۸.۷ درصد و تورم سالانه در پایان ۱۴۰۳ در محدوده ۲۶.۸ درصد تا ۳۴.۳ درصد خواهد بود. با این اعداد و میزان درآمد هر فرد در جامعه با توجه به پایه حقوق تعیین شده نباید انتظار داشت که میزان سرمایهگذاری در بازارها خصوصا بورس افزایش یابد.
با توجه به شرایطی که گفته شد کمبود نقدینگی در بازارها وجود دارد، در نتیجه نمیتوان انتظار ورود نقدینگی سنگین به بازار سهام داشت و اگر شرایط بازار نسبت به گذشته ترمیم شود و حمایتها از بازار سرمایه ادامه داشته باشد، میتوان انتظار داشت که نقدینگیهای خرد وارد بورس شود و بازار در میانمدت جانی دوباره به خود بگیرد.
