بازار سرمایه ایران در دورههای مختلف تحتتاثیر عوامل گوناگون سیاسی، اقتصادی و مدیریتی دستخوش تغییرات شده است. در شرایط فعلی، حمایتهای دولت از بازار سرمایه و عدم تغییر سیاستهای مالیاتی و مقرراتی عمده، نشاندهنده رویکرد حمایتی دولت از بورس است. این سیاستها باعث ایجاد ثبات نسبی در بازار شدهاند و بر تصمیمگیریهای سرمایهگذاران تاثیرگذار بودهاند.
به تازگی خبر آتشبس در برخی درگیریهای بینالمللی منتشر شد؛ رخدادی که پتانسیل داشت تا آرامش بیشتری به بازار سرمایه دهد. با این حال، برخلاف انتظار، این رویداد نتوانست تاثیر مستقیمی بر رونق بازار بگذارد. علت اصلی این امر، وابستگی بیشتر بازار سرمایه به تصمیمات اجرایی و مدیریتی دولت است تا شرایط بینالمللی یا داخلی. یکی از ویژگیهای بارز بازار سرمایه در کشورهای در حال توسعه، ازجمله ایران، این است که تغییرات سیاسی و اقتصادی خارجی به سرعت و به شدت بر بازار اثر نمیگذارند. این ویژگی به بازار امکان میدهد در مواجهه با شوکهای خارجی، مانند حوادث سیاسی بینالمللی یا تغییرات تند در قیمت ارز، عملکرد باثباتتری داشته باشد. در این مقطع زمانی، به نظر میرسد دولت با هدف تامین بخشی از کسری بودجه خود از مسیر بورس، به پشتیبانی از این بازار ادامه میدهد.
اقداماتی از این دست نه تنها میتوانند ثبات و رشد کوتاهمدت بازار سرمایه را تضمین کنند، بلکه به سرمایهگذاران این پیام را میرسانند که دولت به بازار اهمیت زیادی میدهد و به دنبال راهکارهای پایدار برای حل مشکلات اقتصادی است. بازار سرمایه همواره به شدت تحت تاثیر هیجانات سرمایهگذاران قرار دارد. این هیجانات میتوانند ناشی از تغییرات سیاسی، اقتصادی یا شایعات موجود در بازار باشند، ولی باید توجه داشت که منابع مالی افراد و شرکتها محدود هستند. اسیلاتورهای احساسی همراه با منابع محدود مالی و عملکردی مردم میتوانند ناپایداریهایی را ایجاد کنند که گاهی اوقات به رشدهای ناپایدار و بعضا برگشتهای شدید منجر میشود.
در کوتاهمدت، احتمال ادامه روند مثبت بازار وجود دارد، اما کاهش شدت روند و ایجاد تعادل در بازار میتواند مفید واقع شود. شیب کمتر در رشد بازار به معنای پایداری بیشتر و کاهش نوسانات ناگهانی است. این پایداری میتواند به تعادل کلی بازار کمک کرده و شالودهای برای رشد پایدار در آینده فراهم کند. با ایجاد تعادل در بازار، نه تنها سرمایهگذاران از نوسانات شدید و پرریسک در امان خواهند بود، بلکه میتوانند برای برنامهریزیهای بلندمدت و سرمایهگذاری پایدارتر آماده شوند. درنهایت، این روند متعادل میتواند به تقویت اعتماد عمومی به بازار سرمایه و فراهم کردن زمینههای رشد اقتصادی کمک کند.