به گزارش اقتصادران، رئیسکل سازمان نظامپرستاری با بیان اینکه استانداردها و شاخصهای مرتبط با نیروی انسانی در حوزه سلامت بسیار پایین است و توزیع نیروی انسانی متناسب نیست، گفت: براساس استانداردها، به ازای هر تخت بیمارستانی به ۱.۸ پرستار نیاز است؛ اگر سازمان اداری و استخدامی پذیرای نظر کارشناسی وزارت بهداشت و سازمان نظامپرستاری باشد، بخشی از مشکلات نیروی انسانی نظام سلامت رفع میشود.
وی ادامه داد: کارنامه کاری دکتر محمدرضا ظفرقندی – وزیر بهداشت بیانگر این است که ریاست سازمان نظامپزشکی و سکان دانشگاه علومپزشکی تهران را بر عهده داشته و به همین دلیل با مسائل صنفی نیروی انسانی نظام سلامت و مشکلات آن آشنا است. وزیر بهداشت، طی نطق خود در مجلس شورای اسلامی نیز به اهمیت نیروی انسانی اشاره کرد و این موضوع بیانگر این است که ایشان به اهمیت نیروی انسانی برای نظام سلامت واقف است.
کمبود شدید نیروی انسانی در تمام حوزههای نظام سلامت
رئیسکل سازمان نظامپرستاری با بیان اینکه موضوع نیروی انسانی باید جزو اولویتهای وزیر بهداشت باشد، گفت: نظام سلامت با کمبود شدید تعداد نیروی انسانی در تمام حوزهها مواجه است. استانداردها و شاخصهای مرتبط با نیروی انسانی در حوزه سلامت بسیار پایین است و توزیع نیروی انسانی، متناسب نیست. نه تنها توزیع نیروی انسانی به شکل مناسب صورت نگرفته، بلکه وضعیت حقوق و مزایای گروههای غیرپزشک نظام سلامت به ویژه پرستاران نیز نامناسب است و پرداختیها با شرایط و سختی کار آنها هماهنگ نیست.
مهاجرت؛ موضوع تهدیدکننده نظام سلامت
نجاتیان با بیان اینکه «مهاجرت» یک موضوع اساسی و تهدیدکننده برای نظامسلامت به حساب میآید، تصریح کرد: شرایط کارکنان نظام سلامت با پرسنل سایر نظامها متفاوت است. به عنوان مثال کارکنان سایر بخشها، کاهش ساعات کاری یا تعطیلی ادارات را طی روزهای گذشته تجربه کردند؛ در حالی که کارکنان نظام سلامت در محل خدمت خود حاضر شدند و خدمات را به مردم ارائه میدادند. با توجه به شرایط کاری کارکنان نظام سلامت، میبایست تقاوتهایی در قوانین لحاظ شود.
رئیسکل سازمان نظام پرستاری با اشاره به ضرورت جذب نیروی انسانی گفت: ترکیب نیروی انسانی در نظام سلامت از اهمیت فراوانی برخوردار است. پرستاران در یک برهه زمانی به تنهایی خدمات را ارائه میکردند، اما شرایط این روزها متفاوت است؛ به نحوی که کمکپرستاران در کنار پرستاران حضور دارند. «نسبت گروههای پرستاری به تخت» و «نسبت گروههای پرستاری به دیگر گروهها» دو شاخصهای است که درباره گروههای پرستاری مطرح میشود؛ منظور از نسبت گروههای پرستاری به گروههای دیگر این است که میان پرستاران حاضر در نظام سلامت با گروههای شاغل دیگر یک تناسب وجود داشته باشد.
